En favor dunha crítica constructiva

Acampada Coruña perdeu o control sobre si mesma cando se fixo impermeable ante as críticas recibidas por xente propia do movemento, que sí soubo ver o camiño que debía de levar o mevemento na cidade da Coruña. Esta ausencia de autocrítica ( ou o que é o mesmo, de xente crítica coas formas, nunca co fondo) que se está a impoñer no eido revolucionario, provoca unha patoloxía no enclave visible do 15M na Coruña, que só será curable cando se aprenda a contar coas opinións contrarias, e non demoniza-las coa simpleza dunha oposición irreflexiva, interesada no seu ombligo, e que só quere que a súa palabra sexa a que impere, aínda cando esta acaba por demostrar co peso que da o tempo, que é a menos axeitada.A realidade coruñesa tomou o camiño natural dos barrios como modo de expresión, e acción.

Carlos Regalado

É curioso como un movemento que xerou a entrega de xente de toda raza e condición gracias a un efecto chamada imponente, o cal é a indignación en contra do status quo imperante na nosa sociedade, está xerando tal rechazo, en parte promovido por aqueles, que na súa ignorancia, non saben ver que o que non suma, resta.

Non serve de nada prantar a semilla, se logo, cando hai que recoller os froitos, e por falta de rego, non crece máis que mala herba.

Cando os máis capaces para a dirección deste movemento non poden sobresair, afogados pola maioría incapaz, xurde o desconsolo dos primeiros. Este desconsolo, xenera o chamado efecto de contrachamada.

O efecto de contrachamada rompe o equilibrio existente nun grupo de xente heteroxéneo, que sabe autoregularse, e autodirixirse. E cando un grupo non sabe autodirixirse, por falta de xente capaz para esta tarefa, xurde o intento de reequilibrar dito desequilibrio, coa xente que queda, a cal non sabe cómo facelo.

Unha vez chegados a este punto, só queda esperar o batacazo.

Carlos Regalado